Anita Geerings
Mijn naam is Anita Geerings, geboren en getogen in Den Bosch. De liefde bracht me naar Sint-Michielsgestel en daar woon ik nu al ruim 35 jaar met veel plezier.
Ik kom uit een warm arbeidersgezin, als jongste van 6 kinderen. Na mijn geboorte vond mijn vader dat ‘Meneer Pastoor’ niet meer aan hoefde te kloppen voor nóg een kind; het was mooi geweest zo.
Mijn moeder was gelovig. Ze bracht dat in haar leven op een vanzelfsprekende en praktische manier in praktijk. Delen met een ander en dankbaar zijn voor al het goede in je leven, dat werd ons met de paplepel ingegoten. Mijn hardwerkende vader was ‘rood’ en onversaagd. Op zijn werk was zijn bijnaam ‘dun advocaat’ omdat hij namens de collega’s nogal eens vol verve de kastanjes uit het vuur ging halen bij de bazen.
Ik kon makkelijk leren en ging na de HAVO bij de toenmalige PTT werken. Ik begon als lokettiste, maakte daarna dienstregelingen voor postbodes en ging vervolgens leiding geven. Post was toen nog een heerlijk groot bedrijf. Zolang je maar doorging met leren en niet bang was om te reizen, kon je door het hele land allerlei mooie banen doen. Ik heb er volop kansen gekregen en kijk dan ook met veel plezier en dankbaarheid (jawel, mam) op mijn werk terug.
Mijn vader was trots op me als ik (als arbeiderskind) weer een stapje maakte. Maar elke keer zei hij hetzelfde tegen me: ‘Zorg dat je met beide pootjes op de grond blijft staan, en dat je mensen altijd recht in de ogen kunt blijven kijken’. Tot op de dag van vandaag ben ik hem dankbaar voor die wijze leidraad. Want zo simpel is het eigenlijk, hè?
Tijdens mijn Posttijd leerde ik de SP kennen vanaf de periode dat er veel bezuinigd moest worden omdat er steeds minder brieven kwamen. Die tendens gaat helaas tot op de dag van vandaag door. De service op peil houden tegen veel lagere inkomsten was een hels karwei. Niet elke oplossing pakte goed uit, en uiteindelijk leidde dat zelfs tot stakingen. Daar was ik niet blij mee, maar ik snapte het wel. De SP was erbij. En niet 1 keer, of alleen in verkiezingstijd, maar gewoon altijd als er gedoe was. Ook al stond ik aan de andere kant, ik had er veel waardering voor. Dat maakte dat ik vanaf toen voor de SP ging stemmen, tot afgrijzen van mijn mede management-team leden, haha. Het rare was dat ik nooit op het idee kwam om echt lid te worden van de SP. Pas toen ik een biografie van mijn favoriete auteur Huub Oosterhuis las, viel het kwartje. Hij is ooit lijstduwer geweest voor de SP onder Jan Marijnissen en kon zijn motivatie daarvoor pakkend verwoorden. Toen ik dat las vroeg ik me af waarom ik zelf eigenlijk ook niet eerder op dat idee was gekomen? En dus werd ik lid.
Ik vind het fijn om nu een onderdeeltje te zijn van onze eigen afdeling in oprichting. Ook in onze gemeente speelt er immers genoeg. Omdat ik samen met mijn man ook mantelzorger voor onze gehandicapte kleinkinderen ben en daarnaast graag op reis ga, ben ik er niet elke keer bij in ons bestuur. Wel probeer ik in ieder geval online ook mijn bijdrage te leveren om me toch zo nuttig mogelijk te maken. Dus mocht u ook zin krijgen om mee te gaan doen met ons: maatwerk is mogelijk.
Hartelijke groeten van Anita.
